Wydany został przez Towarzystwo Miłośników Psa Służbowego w 1938 roku i wiele jego elementów bardziej szczegółowo opisuje wygląd podhalana niż wzorzec FCI.

CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA: głównymi cechami zewnętrznymi tego psa są: dorodna postawa o Proporcjonalnej i harmonijnej budowie. Muskularny, o silnym kośćcu i silnych kłębach, na pierwszy rzut oka przypomina owczarek podhalański kuwasza. Stosunek długości tułowia (od guza barkowego ku tylnemu punktowi guza kości siedzeniowej) do wysokości odpowiada proporcji 10:9. psy są nieco krótsze od suk.

GŁOWA: proporcjonalnej wielkości, o silnym pysku, zwężającym się łagodnie ku końcowi. Oglądana z boku wykazuje lekką wypukłość czaszki i czoła z zaznaczonym przejściem linii czoła w linie grzbietu nosa. Grzbiet nosa szeroki. Nos ciemny, prawie czarny, średniej wielkości, o nozdrzach szerokich. U szczeniąt uwydatnia się ciemniejszy ton nieco później. Wargi i policzki są miękkie, przylegają szczelnie i pokrywają uzębienie. Przy podrażnieniu wargi przy nasadzie cokolwiek się unoszą. Krawędzie warg ciemno zabarwione.

OCZY: wyraźne, średniej wielkości, nieco skośne. Tęczówka powinna być ciemna, koloru palonej kawy. Krawędzie powiek koloru nosa (ciemne). Wyraz oczu spokojny, łagodny, rozumny.

USZY: średnio długie, trójkątne, gęsto owłosione, swobodnie przylegające wewnętrzną krawędzią do głowy.

SZYJA: muskularna, bardzo silna, gruba, średniej długości, osadzona na tułowiu głęboko, lekko podana naprzód.

TUŁÓW: długi i masywny. Pierś muskularna, szeroka i głęboka. Żebra nieco płaskie. Grzbiet prosty, szeroki, spadzisty, dobrze związany z krzyżem i biodrami. Biodra silne, szerokie. Zad spadzisty.

NOGI: przednie odznaczają się wybitnie silnym kośćcem i muskulaturą. Łopatki przylegające. Przedramię z przodu i z boku prostopadłe, muskularne, średniej długości. Nadgarstek gruby, szeroki. Odnóża tylne o silnym kośćcu, oglądane z tyłu i z boku proste, ustawione są prawie prostopadle ku ziemi (nie podstawione). Muskularne i dobrze wypełnione uda są pokryte po staw skokowy długim i gęstym włosem. Stopy są stosunkowo duże, okrągłe, palce silnie rozcięte, lecz dobrze zwarte, z mocną i twardą podeszwą. Pazury silne, tępe, koloru ciemnego.

OGON: proporcjonalny, nisko osadzony, puszysty, sięgający prawie do stawu skokowego, zwisa swobodnie, a jedynie w dolnej 1/3 części cokolwiek wzniesiony. W podnieceniu ogon jest podniesiony do góry, a nawet na końcu zakręcony.

na głowie i pysku przylegająca, miękka. na szyi i tułowiu długa, gęsta lub lekko falista, w dotknięciu twarda. W lecie długość około 5 cm, w zimie dłuższa, o zwartym i gęstym podszyciu. Ogon na całej długości obficie owłosiony. Odnóża tylne od stawu skokowego w dół, przednie od ramienia ( łokcia) w dół - pokryte krótką, zwartą sierścią.

WYMIARY: wzrost psa dorosłego waha się od 65 cm do 70 cm, suki - od 60 cm do 65 cm. Wysokość ponad podaną miarę wpływa ujemnie na zwartość i proporcjonalność budowy, oraz pomniejsza koordynację ruchów, co jest wadą dyskwalifikującą psa pod względem użytkowym.

UŻYTKOWOŚĆ: jest to pies spokojny, czujny, o ruchach dość płynnych, psychicznie rozwinięty i pojętny. W stosunku do domowników łagodny, względem osób obcych natomiast podejrzliwy, podrażniony może stać się nawet niebezpiecznym. Jako pies użytkowy nadaje się przede wszystkim do stróżowania, niemniej trafiają się okazy przydatne do pracy obronnej i na towarzyszy. poza tym owczarek podhalański jest obrotnym i wytrwałym pływakiem